-
‘Ga gewoon weer eten.’ Hoe een zin je kan raken
Wat roept deze zin bij jou? Bij mij een machteloos, verdrietig en ook boos gevoel. Mijn eerste reactie is: ‘Ja, als het zo simpel was, dan zou ik het doen’. Maar, zo simpel is het niet. Anorexia is een complexe ziekte met minder antwoorden dan vragen. Daarbij voel ik me verschrikkelijk onbegrepen als iemand deze zin uitspreekt, zeker als professionals dit doen. Elk woordje in deze zin roept gedachten en gevoelens bij mij op. Ik wil ze graag met jou delen. Ga Gaan is een werkwoord, het betekent dat ik iets moet doen. Maar wat? Ja, eten, maar waar begin ik? Ik mág niets tot nauwelijks iets eten van de…
-
Dag sondevoeding, dag Nutri’s
Gisteren heb ik afscheid genomen van de sondevoeding en Nutridrinks die ik nog had staan. Ze waren over de datum, al een tijdje. Het lukte me maar steeds niet om er afstand van te doen. Alsof ik het nodig had om aan een ellendige periode herinnerd te worden. Alsof ik moest bewijzen dat ik ‘echt’ ziek was geweest. Of misschien nog wel ben. Alles door de gootsteen Ik heb mijn man gevraagd om me te helpen bij het leeggooien van de verpakkingen. Dat deed hij maar al te graag. Hij knipte de sondevoeding verpakkingen open en kiepte ze leeg. Een vreemde geur steeg op uit het gootsteenputje. Toen was het…
-
Anorexia en gevoelens van afwijzing. Hoe ga je hiermee om?
Je apps worden maar niet beantwoord terwijl je je zo alleen voelt. Een vriendin belt af terwijl je juist zo’n zin had om samen naar de bioscoop te gaan. Je moeder zegt je dat ze geen tijd voor je heeft terwijl je behoefte had aan een luisterend oor. Herken je deze situaties? Je kunt je afgewezen voelen als de ander je niet geeft waar je op dat moment behoefte aan hebt. Of je voelt je afgewezen op het moment dat je je niet geliefd en gewaardeerd voelt. Op die momenten ligt de anorexia op de loer en grijpt haar kans. Anorexia versterkers Ik herken het gevoel van afwijzing heel goed…
-
De anorexiastem. Hoe leg je haar het zwijgen op?
Het was voor mij vreemd toen ik mij realiseerde dat het stemmetje in mijn hoofd dat mij van alles opdroeg en verbood, niet mijn eigen stem was. In de kliniek waar ik zat hadden zei de verpleging ook vaak: ‘Dat is de eetstoornis die praat’. Ik vond en vind het moeilijk om een onderscheid te maken tussen wat de eetstoornis me vertelt en wat ik zelf vind en wil. Soms denk ik oprecht dat ik aan het woord ben, en heel verstandige dingen zeg, maar dan wijst bijvoorbeeld een vriendin me erop dat het de eetstoornis is die aan het woord is. Strenge stem Ik: ‘Ik heb zo’n honger’. AN:…
