-
De drie vragen die iedereen met anorexia zichzelf moet stellen
Je wilt herstellen. De anorexia wil je hiervan weerhouden, want ze heeft er veel bij te winnen als jij in het gareel blijft lopen. En jij denkt mogelijk ook dat je je veiligheid, zekerheid en houvast kwijtraakt als je de anorexia loslaat. Niets is minder waar, want je krijgt er zoveel moois voor terug. Je krijgt je leven terug. Jouw leven. Ik kan herstellen. Jij kan herstellen. De weg ernaar toe (dwars door de angst heen) is allerminst gemakkelijk, maar wel mogelijk. Om je te helpen, heb ik drie essentiële vragen geformuleerd die je kunnen helpen op de weg naar herstel. De drie vragen Wat je nu belangrijk vindt, doet…
-
Toestemming vragen om te eten
Toen ik eenmaal actief besloten had om te gaan herstellen, kreeg ik te maken met een apart ‘bijverschijnsel’: ik ging de mensen in mijn omgeving (mijn man en ouders) toestemming vragen om te eten. Niet als het ging om mijn ‘standaard’ maaltijden, maar als het ging om iets daarbovenop. En dit waren meestal suikerrijke of vetrijke voedingsmiddelen, zoals een stuk appeltaart, een Sundae ijsje (met extra karamelsaus) van de Mac of pizza. Ik, als volwassene, vroeg aan een andere volwassene óf ik iets mocht eten. In mijn geest klonk dit heel logisch, maar als ik er nu op terugkijk, denk ik: waar was ik mee bezig? Waarom deed ik dat?…
-
Mijn dieptepunten
In deze blog wil ik een aantal van mijn dieptepunten delen. Niet om zielig te doen. Niet om medelijden op te wekken. Ik wil je waarschuwen en hopelijk voorkomen dat het bij jou zo ver komt dat je niet meer kunt doen wat je graag wilt doen, of dat je je eigen herstel saboteert. Als ik terugdenk aan mijn dieptepunten, realiseer ik me dat ik echt niet door had hoe ziek ik was. Ik dacht dat het met mij wel meeviel en dat ik nog lang niet dun genoeg was. De werkelijkheid was anders. Dood Ik ben regelmatig gewaarschuwd door familie en vrienden dat ik dood zou gaan als ik…
-
7 tips om te praten over hoe het werkelijk met je gaat
Je hoofd zit vol gedachten, je lijf vol gevoelens. Je barst bijna uit elkaar en zou er zó graag over willen praten. MAAR je denkt: ‘Zo erg is het niet’, ‘Het gaat wel weer over’, ‘Ik wil de ander niet lastigvallen’. Deze gedachten houden je tegen om te krijgen wat je zo nodig hebt: een luisterend oor en steun. Als je de ander niet durft te vragen of hij/zij tijd voor je heeft, draai de situatie dan eens om. Hoe zou jij het vinden als de ander persoonlijke zaken met jou deelt? Zou je daar voor open staan, of niet? Natuurlijk! Waarom zou de ander, zeker als je hem/haar (goed)…