Anorexia, verboden voedsel en wat je eraan kunt doen

Je mag geen kaasvlinders eten.

Geen halfvolle kwark, alleen magere.

Geen bananen.

Herken je dit? Je anorexia zet voedingsmiddelen op een verboden of zwarte lijst waardoor je ze niet meer mag eten, hoe lekker je iets ook vindt. Vaak zijn het suiker- en/of vethoudende producten die op deze lijst belanden. Des te meer je eetstoornis de overhand neemt, des te langer wordt de zwarte lijst. En het bijzondere is, dat je denkt dat je er goed aan doet. Dat je verstandige beslissingen neemt en je lijf niet langer vergiftigd met dit slechte eten. Je ontzegt jezelf wat je lekker vindt en denkt dat dit een positieve keuze is. Niets is echter minder waar.

Het is altijd te veel

Door een zwarte lijst aan te leggen in je hoofd of op papier ontzeg je jezelf steeds meer voedingsmiddelen. Je menu wordt steeds kariger en eenzijdiger. Je zorgt ervoor dat je nog maar een beperkt aantal keuzes hoeft te maken. Dat geeft een vorm van houvast. Maar zorgt er ook voor dat je controledrang naar controledwang kan groeien. Zonder tegengeluid groeit de anorexia. Elke keuze die je maakt wordt op termijn overschaduwd door het gevoel dat zelfs dat beetje dat je eet, te veel is. Het is dus nooit goed genoeg voor je eetstoornis. Of weinig genoeg, beter gezegd.

Verbod op zoet beleg

Ik mocht een tijdlang alleen maar kaas eten op mijn brood. Jam, chocoladepasta, appelstroop en ander zoet beleg was verboden. Totdat ik me realiseerde dat het weinig uitmaakt of ik nu kaas eet of zoet beleg. In beide producten zitten voedingsstoffen waar mijn lijf om schreeuwde. Ik koos ervoor om, naast de kaas, chocoladevlokken te gaan eten. En eerlijk, elke vlok voelde als een traktatie. Een klein bonbonnetje, maar dan in hagelslagvorm. Na de hagelslag volgden de jam en de ooit eens zo verboden pindakaas. Ik kan me voorstellen dat je denkt dat dit voor jou niet is weggelegd omdat je eetstoornis direct een blokkade inbouwt en je vertelt dat jij iets niet mag of dat het niet voor jou is weggelegd. De eetstoornis blokkeert echter je geest en verspert de weg naar het vrij eten van voedingsmiddelen. En het zorgen voor jezelf.

Dikke middelvinger

Het enige wat je kunt doen, is een dikke middelvinger opsteken tegen de anorexia en toch iets, al is het eerst nog maar een klein beetje, eten van de verboden lijst. Dit voelt in het begin heel onwennig en de eetstoornis zal tekeer gaan als een brullend beest. Waarschijnlijk voel je de drang om te compenseren, te braken of om extra te gaan bewegen. Probeer hier niet aan toe te geven. Je hebt recht op dit eten. Op al het eten en alle producten. Je slaat niet ineens door. En je komt ook niet ineens tig kilo aan van dat ene hapje. Dat is een denkfout die de anorexia graag voor je maakt. Begin nu. Er komt namelijk niet zoiets als ‘de dag’ waarop je ineens alles weer mag eten. Stap 1 is om het te doen. Het eten in je mond te stoppen, te kauwen en door te slikken. En dat is moeilijk, verrot moeilijk, ik weet het.

Verdragen

De moeilijke kunst is om te verdragen dat er iets in je lijf zit dat bijna lichaamsvreemd is geworden. En dit verdragen hoef je niet alleen te doen. Zoek steun bij de mensen die je dat kunnen geven. Praat over je strijd. Geef lucht aan je gevoelens. Vraag de knuffel die je zo hard nodig hebt. Huil, vloek, scheld, het hoort er allemaal bij. Je bent niet alleen. Steun zoeken is niet gemakkelijk, want je laat een stukje van jezelf zien dat de anorexia liever verborgen houdt. Ik vind het ook nog moeilijk om steun te zoeken. Ik ben geneigd om dingen zelf te doen en te denken dat ik sterk moet zijn. Maar ik ervaar ook dat ik me opgelucht voel als ik praat over mijn gedachten. En soms wil of kan ik helemaal niet praten en dan is een knuffel het beste dat ik kan krijgen op dat moment, want ik voel me heel alleen als mijn eetstoornis tekeer gaat.

Neem de tijd

Het laatste dat ik je mee wil geven, is dat je niet van jezelf moet verwachten dat je zwarte lijst in een keer een witte lijst wordt. Dat gaat stapsgewijs, met vallen en opstaan. Stel niet te hoge eisen aan jezelf. Elk vlokje, elk plakje, elk stukje dat je eet is iets. Is een stapje dichterbij jezelf en verder van de eetstoornis.