-
‘Vind je me dik?’
Deze vraag heb ik zo vaak gesteld aan mijn naasten. Zo vaak. Meerdere keren per dag. Ik was een hangende grammofoonplaat en wat de ander ook zei, het antwoord was nooit goed. Als mijn man zei dat ik niet dik was, hoorde ik: ‘je bent niet dun’. Als hij zei dat ik er gezonder uitzag, hoorde ik: ‘je bent dik’. En ja, zo vertaalde ik alles negatief in mijn door anorexia bezette geest. Als iemand tegen me zei dat ik dun was, zei ik: ‘Ik ben helemaal niet dun!’ Of: ‘Je hebt me nog nooit naakt gezien, dus dat kun je niet weten.’ Of: ‘Je durft me zeker niet de…
-
Dit is een triggerende blog
Armen met infusen. Neuzen met sondes. Borden waar nauwelijks eten op ligt. Voor- en na (de anorexia) foto’s. Jonge vrouwen die hun (strakke) outfit showen en tegelijkertijd hun magerte laten zien. Allemaal beelden die ik op Instagram voorbij zie komen en die mij triggeren. Ik vraag me bij dergelijke posts af wat de ander nu werkelijk wil. Sympathie, complimenten, medeleven? En ik vraag me af of diegene door heeft hoe zeer ze anderen kan triggeren. Hoe help je jezelf of anderen door dergelijke foto’s te plaatsen? Ik denk dat het goed is als we ons allemaal eens achter de oren krabben en nadenken over het effect en de reikwijdte van…
-
Mental hunger: wat kan ik hier tegen doen?
Je denkt de hele dag aan eten, tot in je dromen toe. Of je denkt aan bewegen, omdat je na je work-out iets mag eten. Of je denkt aan restrictief eetgedrag, zodat je daarna iets van eten ‘verdient’. Ik zet verdienen niet voor niets tussen aanhalingstekens, want eten is niet iets wat je moet verdienen. Je hebt er recht op. Punt. Aan eten denken kan ook inhouden dat je kookboeken leest, calorietabellen memoriseert of eten voor anderen bereidt. Maar waarom heb je mental hunger en wat kun je hier tegen doen? Waarom mental hunger? Je vraag je wellicht af waarom je zo veel aan eten denkt. Waarom je mental hunger…
-
Hoe ga ik om met mijn veranderende lichaam?
Ik kijk in de spiegel. Kijk nog eens. Ik ben het, maar toch ook niet. Mijn lichaam is in korte tijd erg veranderd. Mijn hersens kunnen dit proces niet bijbenen. Ze zijn gewend aan een ander beeld. Een beeld waarin de anorexia overheerste en niet alleen bezit had genomen van mijn geest, maar ook dicteerde hoe mijn lichaam eruit moest zien. Inderdaad, zo dun mogelijk en het liefst zo mager dat de dood bijna voelbaar in mijn nek hijgde. Uiterst zieke gedachten, die nu gelukkig naar de achtergrond zijn verdwenen. Maar nu? Nu moet ik leren leven in een lijf dat niet als het mijne voelt. Hoe ik dat doe…
-
Hoe ga je tegen de anorexia in?
Ik at een chocolade muffin en dacht dat ik hersteld was. In mijn gedachten luidden de kerkklokken, werden de slingers opgehangen en werd ik overladen met cadeautjes. Echter, mijn positieve intentie werd overschreeuwd door de anorexia en dit leidde tot een mega schuldgevoel en een enorme schaamte omdat ik me ‘zo had laten gaan’. Gevolg: compenseren. En zo maakte ik die ene, herstelwaardige stap, in een klap ongedaan. Het klinkt wellicht hard, maar je bent niet in herstel als je een dag, een keer iets eet wat je lekker vindt, of waar meer suiker of vet inzit dan in de voedingsmiddelen die je normaal eet. Misschien verlang je er nu…
-
Hoe leg je uit wat anorexia inhoudt?
Anorexia is moeilijk te begrijpen en vaak evenzo moeilijk uit te leggen. Want, hoe vertel je dat een stem in je hoofd je zegt wat je wel en, vooral, niet mag? Voor veel mensen gaat anorexia over eten. Het valt niet mee om uit te leggen dat het daar niet om gaat terwijl je geen hap neemt van het voedsel dat voor je staat. Je kunt zeggen dat anorexia een ziekte is, maar dan weet de ander nog niet veel meer. Wat kun je dan wel zeggen? Soms zeggen beelden écht meer dan woorden. Geen keuze Bij anorexia wordt vaak gedacht dat je er zelf voor kiest. In eerste instantie…
-
Omgaan met gewichtsherstel. Wat helpt?
Voor mij was en is een van de moeilijkste onderdelen van herstel het herstellen in gewicht. Dit gaat gepaard met zoveel innerlijke strijd. Gevoel en verstand zitten niet op een lijn, en daarbij legt de anorexia me allerlei onlogische en onredelijke eisen en regels op. Een ding dat ik heb geleerd, en wat ik super moeilijk vind, is vertrouwen op de visie en mening van de professionals die mij ondersteunen. Ik weet inmiddels dat ik niet kan vertrouwen op wat de anorexiastem mij vertelt, ook al klinkt dit als de waarheid. In deze blog heb ik zes helpende factoren bij gewichtsherstel opgeschreven. Ik hoop dat ze je een positieve impuls…
-
12 dingen die je moet weten over anorexia
Veel van de signalen en symptomen van anorexia zijn bekend, zoals te weinig eten, de obsessie met het gewicht, compenseren of haaruitval. Er zijn echter ook punten die minder bekend zijn, of waarover misvattingen of vooroordelen bestaan. In deze blog deel ik twaalf van deze punten. 1. Anorexia is funest voor je spontaniteit en flexibiliteit Een ‘anorectische geest’ is gevuld met allemaal regels. Het naleven ervan kost heel veel tijd en energie. De hele dag staat in het teken van eten, niet eten en compenseren. Er is dan geen ruimte meer over voor spontane dingen. Ik was ook totaal niet flexibel meer, want alles stond in het teken van mijn…
-
Hoe anorexia mijn identiteit stal en hoe ik deze (her)ontdek
Als je 24/7 leeft met anorexia, voelt het op een gegeven moment alsof je geen anorexia hébt, maar bént. Voor mij gold dat ik zo verstrengeld was met het anorectische deel in mij, dat ik het gevoel had dat ik alleen nog maar anorexia was. Ik voelde me niet mezelf meer. Ik leefde alleen nog maar naar de regels, voorschriften en restricties die de anorexia me oplegde. Anorexia zorgde ervoor dat ik langzaam maar zeker mezelf verloor. De anorexia stal mijn identiteit. In deze blog vertel ik je wat mij heeft geholpen om mijn identiteit te (her)ontdekken. Wie ben ik? Ik heb altijd al moeite gehad om mezelf te definiëren.…
-
Anorexia en ruimte innemen: hoe doe je dat? 3 tips
Ik vind het moeilijk om ruimte in te nemen. Om het gevoel te hebben dat ik er mag zijn als mens. Dat mijn lijf zichtbaar mag zijn. Ik weet dat het onmogelijk is om geen ruimte in te nemen, want iedereen neemt ruimte in. Jij. Ik. Ruimte innemen betekent dat ik mezelf laat zien en dat ik zichtbaar ben voor anderen. Het betekent ook dat ik mezelf belangrijk genoeg vind om mijn verhaal te doen (en deze blog te schrijven). Het is paradoxaal: ik wil mezelf laten zien, meedoen in de maatschappij en tegelijkertijd wil ik me klein maken en geef ik de anorexiastem in mij te vaak te veel…