De drie vragen die iedereen met anorexia zichzelf moet stellen

Je wilt herstellen. De anorexia wil je hiervan weerhouden, want ze heeft er veel bij te winnen als jij in het gareel blijft lopen. En jij denkt mogelijk ook dat je je veiligheid, zekerheid en houvast kwijtraakt als je de anorexia loslaat. Niets is minder waar, want je krijgt er zoveel moois voor terug. Je krijgt je leven terug. Jouw leven. Ik kan herstellen. Jij kan herstellen. De weg ernaar toe (dwars door de angst heen) is allerminst gemakkelijk, maar wel mogelijk. Om je te helpen, heb ik drie essentiële vragen geformuleerd die je kunnen helpen op de weg naar herstel.

De drie vragen

Wat je nu belangrijk vindt, doet er niet meer toe als je eenmaal hersteld bent. Dan zie je in hoe beperkt je leven was. Hoezeer de anorexia heerste en regeerde en hoe erg je leven geleid werd door een pseudo versie van jezelf; de anorectische versie met kokervisie. Het leven is zoveel gemakkelijker als je alles mag eten waar je zo naar verlangt. Als je niet hoeft te bewegen, laxeren of braken om ongedaan te maken wat je hebt gedaan: eten.

Stel jezelf daarom vandaag nog de volgende drie vragen: 

1. ‘Wat levert de anorexia me nu echt op?’

Het antwoord luidt niet: dun zijn. Want dat levert je niets op. Het zorgt er alleen maar voor dat je je ellendig en belabberd voelt. Je hebt nauwelijks energie, je hebt honger, je kunt niet doen wat je wilt doen, je haar valt uit, je hebt het koud etc. Levert de anorexia je op dat je zorg ontvangt van anderen? Is dat wat je graag wilt? Ik denk dat het antwoord ‘nee’ is, want je wilt helemaal niet dat anderen zich zorgen om je maken. Je denkt zelfs dat het met jou wel goed gaat, of dat het allemaal wel meevalt. De anorexia is een enorm ‘goede’ onderdrukker van emoties. Word je daar ‘blij’ van, om het maar ironisch uit te drukken? Wil je als een soort zombie door het leven gaan? Ik denk, dat ook hier het antwoord ‘nee’ is. Dus, als dun zijn, zorg ontvangen en gevoelens onderdrukken niet de dingen zijn die je wilt, wat wil je dan wel bereiken met de anorexia? Vraag je eens af wat de anorexia je nu echt oplevert. Ik denk dat je schrikt van je eigen antwoord.

2. ‘Wie en/of wat geeft werkelijk betekenis aan mijn leven?’

Deze vraag kan alleen jij beantwoorden, niemand anders. Denk eens terug aan wat je graag deed voor de anorexia je leven insloop. Denk aan de mensen om je heen, die er voor je zijn, voor jou als mens. Hoe verleen jij betekenis aan je leven? Dit hoeven geen grootse dingen te zijn. Het gaat vaak eerder om de ‘kleine’ dingen die jouw leven zin geven. Ik ken mijn antwoord op deze vraag. Ik ben benieuwd naar jouw antwoord!

3. ‘Hoe zou de tien jaar oudere versie van mij terug kijken op het leven dat ik nu leid?’

Deze vraag is eigenlijk een soort combinatie van vraag 1 en 2. Als het je niet lukt om tien jaar verder te kijken, kijk dan eens vijf jaar verder. Hoe zou je dan terug willen kijken op je leven? Hoe wil je je gevoeld hebben? Wat wil je gedaan hebben? Welke dromen wil je waargemaakt hebben? Ik merk, dat als ik over dergelijke vragen nadenk, ik een vervult gevoel krijg. Op zulke momenten ben ik helemaal niet bezig met de eetstoornis, maar met mezelf. Met mijn authentieke zelf, die zulke andere verlangens heeft dan de anorexia. Deze vraag kan je doen realiseren dat je een schim geworden bent van wie je was. Dat je niet doet wat je werkelijk wilt. En dat is verdrietig en triest. Gelukkig kun je het tij keren. Je hebt de keuze om te herstellen.

Weet: het leven is zoveel leuker zonder eetstoornis.

Ik hoor graag wat je van deze blog vindt.