Het is warm weer! Wat trek ik aan?

De zon begint steeds vaker en feller te schijnen. Buiten spelen kinderen in hun korte broek en t-shirt. Ik doe zuchtend mijn kledingkast open. Wat zal ik aantrekken? Tijdens de herfst en winter kon ik mijn lichaam verbergen in vesten en truien. Nu het lekkerder weer wordt, is het tijd voor korte mouwen. Maar, ik durf niet. Ik ben bang om mijn lichaam te laten zien. Ik ben niet alleen bang omdat ik weet dat ik meer ben hersteld in gewicht, maar ik ben ook bang voor wat anderen van mijn lichaam zullen denken. En, eerlijk is eerlijk, ik heb de gedachten van de ander bij voorbaat al negatief ingevuld.

Schaamte

Toen ik, tijdens de zomer, in een kliniek voor eetstoornissen zat, geloofde ik niet dat ik dun was. Ik zag mezelf als een tientonner en wilde mijn lijf verbergen. Ik droeg vooral kleding die mijn lijf verhulde: losjes vallende kleding waarin mijn vormen niet goed uitkwamen. Het waren destijds hoekige vormen, maar dat zag ik toen niet. Mijn schaamte was groot. En van die schaamte heb ik nog steeds last, ook al ben ik meer hersteld in gewicht. Ik wil me zo graag vrij voelen in mijn lijf en me niet druk hoeven te maken over hoe ik eruit zie. Ik wil een aantal gedachten met je delen die mij helpen om de kleding aan te trekken die ik wil en waar ik me goed bij voel.  

Mensen zijn niet met mij bezig

Zoals ik al aangaf, is het oordeel van de buitenwereld over hoe ik eruit zie, erg belangrijk voor me. En dat, terwijl ik weet, dat de meeste mensen vooral op zichzelf gericht zijn. Ze zijn helemaal niet bezig met hoe ik eruit zie. Ik ben slechts een voorbijganger, al vergeten voordat ik uit het zicht ben verdwenen.

Ik hoef me niet te schamen

Ik zie eruit zoals ik eruit zie, daar hoef ik mij niet voor te schamen. Ik mag er zijn zoals ik ben. Of ik nu dikker of dunner ben. Ik vind ook niet dat anderen zich hoeven te schamen voor hoe ze eruit zien. Ik heb bewondering voor mensen die aan durven te trekken wat ze willen, ook al hebben ze misschien een maatje meer. Who cares?

Neem de tijd

Ik mag de tijd nemen om de overgang te maken van kouder naar warmer weer. Ik hoef niet ineens mijn lijf te laten zien. Ik mag kleine stappen zetten, die het voor mij gemakkelijker maken om met korte mouwen, een jurkje of met een topje te lopen.

Probeer te relativeren

Ik merk dat ik nog steeds heel erg bezig kan zijn met mijn lijf en hoe dit eruit ziet. Mijn opdracht aan mezelf is om te proberen om te relativeren. Is je lijf nu echt het allerbelangrijkste om je mee bezig te houden? Is het het waard om zoveel twijfeltijd te spenderen aan je vormen? Het gaat erom dat ik me gezond voel, dat ik voldoende energie heb en dat ik kan genieten van onder andere mijn gezin en de zon.

Bloot en botjes

Tot slot wil ik dit nog kwijt: in de kliniek heb ik ervaren wat het teweeg kan brengen als je erg mager bent en je bloot kleedt. Ik zag groepsgenoten met topjes en strakke jurkjes en ik schrok van de hoeveelheid bloot en van de botjes, die goed zichtbaar waren. Ik denk dat als je weet dat je erg mager bent, of als anderen je dit vertellen, je rekening kunt houden met je omgeving. Mensen, ook kinderen, kunnen schrikken van je magere gestalte. Natuurlijk mag je zelf weten wat je aantrekt, maar ik denk dat je niet altijd meer goed kunt zien hoe je er werkelijk uitziet. Ook kun je niet meer goed inschatten wat dit bij anderen teweeg kan brengen.

Ik ben benieuwd welke kledingkeuzes jij maakt als het warmer weer wordt.