Leven zonder anorexia

Kun je het je voorstellen, een leven zonder anorexia? Misschien nu niet, maar als je aan je herstel aan het werken bent, werk je toe naar een leven zonder eetstoornis. Een leven waarin je vrij bent om te doen en laten wat jíj wilt en waarbij de stem van de anorexia niet je wegwijzer en steunpilaar is. Want 1. De anorexia wijst je de verkeerde kant op en 2. Anorexia is geen steunpilaar, dat zijn de mensen om je heen. Je leven kan veranderen. Je bent krachtig, eigenwijs en slim genoeg om het tij te keren. Een leven zonder anorexia is zoveel mooier. Dit is een blog vol hoop.

Er komt een punt dat…

• je niet direct teruggrijpt naar restrictief gedrag als je teleurgesteld bent, innerlijke pijn hebt of bang bent.
• je niet meer terug verlangt naar gewichtsverlies.
• je het niet mist om te braken of laxantia te gebruiken na een maaltijd.
• je niet hoeft te bewegen nadat je gegeten hebt.
• je het niet erg vindt dat je niet meer in kindermaten past.
• je kunt genieten van vette en suikerrijke producten zonder je schuldig te voelen.
• je je niet meer schaamt voor je lichaam.
• je niet hoeft te bewijzen dat je ‘goed’ bent in eten weigeren.
• je gevoel niet afhangt van het getal op de weegschaal.
• je niet (continu) aan eten denkt.

En er komt nog veel meer…

Er komt zelfs een punt dat je de anorexia niet meer mist.

Jezelf hervinden

Gek idee, hè? Nu zit je mogelijk nog middenin de anorexia en vecht je elke dag als een bezetene om overeind te blijven. Maar, des te langer je het pad van herstel bewandelt, des te beter je hersens leren om tegenwicht te bieden aan de meedogenloze stem van de anorexia. Wellicht ben je bang. Bang om vrij en zonder restricties te eten, omdat het je zo’n veilig gevoel geeft. Maar ben je werkelijk zo veilig als je gewicht daalt en je lijf nauwelijks meer vooruit wil? Je mag je realiseren dat je de anorexia opgeeft en niet jezelf. Je claimt jezelf juist terug. Je ontworstelt jezelf uit de klauwen van de eetstoornis. Je trekt en trekt totdat je elk stukje dat jou jouw maakt terug hebt. En dan, dan ben je vrij. Dan heb je jezelf als bodem, als houvast, steun en toeverlaat.

Jouw herstel

Mijn herstel is niet jouw herstel en jouw herstel is niet mijn herstel. We bewandelen beiden ons eigen pad. De gemene deler is de anorexia en het feit dat we beiden meer en meer moeten eten en moeten stoppen met restrictief, purgerend gedrag of met overdreven veel bewegen. Dit gaat niet zonder slag of stoot. We moeten door de angst heen. Vechten voor ons leven. Voor een menswaardig bestaan.

Vervult leven

Tot slot wil ik opmerken dat alles eten wat je wilt eten niet betekent dat je geen controle meer hebt. Het betekent dat je ervoor open staat om alles te eten wat je wilt op het moment dat je daar behoefte aan hebt. Het is dus luisteren naar de behoefte van je lichaam en geest. Zelfs op de momenten dat je net gegeten hebt. Dit is een heel natuurlijk proces. Als je de anorexia de rug toekeert, want dat kún je, dan zul je merken dat je aan zoveel meer en leukere dingen kunt denken dan aan eten, bewegen en compenseren. Je zult merken hoeveel beter je je kunt concentreren op dingen die je blij maken. Je zult merken dat je een vervult leven leeft en geen leeg bestaan waarin alles draait om (niet) eten en compenseren.

Ik wens je heel veel sterkte!