Stop met jezelf voor de gek houden!

Herstellen is een lastig, zwaar en eenzaam proces. De anorexia doet haar best om het je hierbij zo moeilijk mogelijk te maken. Hierdoor ontstaan gedragingen die de indruk wekken dat je goed bezig bent met je herstel, maar in werkelijkheid houd je jezelf (en anderen) voor de gek. Je saboteert je herstel. Wat kun je doen om werkelijk te herstellen?

Voorbeelden van sabotage

Er zijn heel veel manieren waarop je je herstel kunt ondermijnen. Ik heb er een aantal opgeschreven, maar je kent er vast veel meer.

• Light producten blijven gebruiken omdat ze zo ‘lekker’ zijn.
• Een foto plaatsen van je magere voorkomen en zeggen dat het zo goed met je gaat en anderen adviseren hoe ze aan hun herstel kunnen werken.
• Pindakaas op je brood eten om jezelf uit te dagen, maar na twee veegjes pindakaas denken dat dit voldoende is.
• Op social media een foto posten dat je een hap van een BigMac neemt, maar de volgende dag nauwelijks iets eten en bewegen tot je niet meer kunt.
• Je abonnement op de sportschool opzeggen, maar in plaats daarvan elke dag uren lopen.
• Niet meer wandelen, maar de hele dag blijven staan.
• Elke dag net een beetje minder eten en ondertussen zeggen hoe goed je bezig bent.
• Foto’s posten van een bord vol eten en hier vervolgens maar een paar hapjes van eten.

Waarom?

Al deze keuzes, want dat zijn het, worden ingegeven door angst. Je bent doodsbang om aan te komen, om te herstellen in gewicht. Natuurlijk wil je meer eten, je stikt van de honger, maar aankomen? Nee, dankjewel! Daarom blijf je compenseren en je oude gedrag voortzetten of bedenk je hoe je wel (minimaal) kunt blijven eten en kunt doen alsof het goed gaat. Het enige wat je werkelijk doet, is je herstel stilzetten.

Eerlijk zijn
Wat kun je doen om van deze saboterende gedragingen af te komen? Als eerste: eerlijk zijn naar jezelf toe. Je wéét heel goed wat je doet en waarom je dit doet. Je weet dat je minder beleg op je brood doet dan gisteren. Je weet dat je stiekem een deel van je maaltijd weggooit. Je weet dat je toch weer bent gezwicht voor de light versie van je favoriete drank. De anorexia wil je doen geloven dat je nu goed bezig bent. En dat maakt het zo moeilijk in je hoofd. De anorexia wil het een, jij wil het ander. En de anorexia is immens sterk, dat maakt het zo moeilijk. Maar, niet onmogelijk, want jouw kracht en doorzettingsvermogen zijn ook immens. Het tweede punt dat ik aan wil halen, is dat je je realiseert dat je de keuze hebt om je anders te gedragen. Voelt dat prettig? Nee, allerminst, zeker niet in het begin. Je angst is zo groot en lijkt onoverkomelijk en onverdraagbaar. Angst gaat echter weer voorbij. Maar om voorbij de angst te komen, moet je er dwars doorheen. Er is geen andere, gemakkelijkere weg.

Wondermiddel

Ik heb lang gehoopt dat er een soort wonder- of tovermiddel bestond waardoor ik instant zou genezen. Ik maakte mezelf een vorm van magisch denken eigen en vroeg aan mijn behandelaren wat de oplossing was om van de anorexia af te raken. Tot mijn teleurstelling hadden ze geen magische truc of een verstopt konijn in een hoge hoed. Ik heb mezelf er echter lange tijd van overtuigd dat er íets moest zijn. Iets anders dan ‘gewoon’ gaan eten, doorzetten en door de angst heen gaan. Nu ik verder ben in mijn herstel en ik intense angst heb gevoeld, in paniek ben geraakt, door schuld en schaamte heen heb gehuild en gevloekt, weet ik dat het mogelijk is om veranderingen te maken. De kunst is, om deze veranderingen te omarmen. Niet in de zin dat je alles maar goed vindt wat er gebeurt in je geest en met je lijf, maar dat je het aanneemt als gegeven. Het heeft geen zin om steeds maar te blijven vechten tegen negatieve gedachten. Zoals je weet: alles waar je aandacht aan geeft, wordt versterkt.  

Neem vandaag nog de beslissing: ‘Ik ga werkelijk werken aan herstel’.

Heel veel succes en sterkte.