Ik at een chocolade muffin en dacht dat ik hersteld was. In mijn gedachten luidden de kerkklokken, werden de slingers opgehangen en werd ik overladen met cadeautjes. Echter, mijn positieve intentie werd overschreeuwd door de anorexia en dit leidde tot een mega schuldgevoel en een enorme schaamte omdat ik me ‘zo had laten gaan’. Gevolg: compenseren. En zo maakte ik die ene, herstelwaardige stap, in een klap ongedaan. Het klinkt wellicht hard, maar je bent niet in herstel als je een dag, een keer iets eet wat je lekker vindt, of waar meer suiker of vet inzit dan in de voedingsmiddelen die je normaal eet. Misschien verlang je er nu…